خدمتگزاری به نیازمندان

خدمتگزاری به نیازمندان

حضرت علی بن الحسین علیه السلام در عرصه خدمت ‏به محرومان آنچنان درخشیده، که ‏موجب اعجاب و شگفتی همگان گردید و آنان خواهی، نخواهی دوستدار حقیقی امام ‏سجاد علیه السلام گردیدند. ‏

زمانی که تاریکی شب همه جا گسترده می‏شد و چشمهای مردم به خواب می‏رفت، آن ‏حضرت اموال موجود خود را از درهم و دینار جمع می‏کرد و نان و آذوقه را که فراهم کرده ‏بود، برمی‏داشت و شبانه به منزل محرومان و بینوایان می‏شتافت. آن حضرت در حالی که ‏صورت خود را پوشانده بود آذوقه‏ها و هدایا را به دوش می‏کشید و در سطح گسترده‏ای به ‏بیچارگان مساعدت می‏نمود. ‏

امام باقر علیه السلام فرمود: «کان علی ابن الحسین علیه السلام یحمل جراب الخبز ‏علی ظهره باللیل فیتصدق; (1) پیشوای چهارم علیه السلام کیسه‏های نان را در شبهای ‏تاریک به دوش می‏کشید و به فقرا و نیازمندان تصدق می‏نمود.» و بر این اندیشه ‏پافشاری می‏کرد که: «ان صدقة السر تطفی‏ء غضب الرب; (2) صدقه پنهانی، خشم ‏خداوند را فرو می‏نشاند.» ‏

محمد بن اسحاق می‏گوید: عده‏ای از نیازمندان مدینه عادت کرده بودند که در ساعات ‏معینی از شب، مرد ناشناسی به کمک آنان بیاید و او را به عنوان صاحب انبان به همدیگر ‏معرفی می‏کردند. و آنان تا روز شهادت امام زین‏العابدین علیه السلام وی را ‏نمی‏شناختند. (3) ‏

امام باقر علیه السلام فرمود: پدرم حضرت علی بن الحسین علیه السلام دوبار برای خدا ‏اموال خود را احسان نمود. (4) ‏

امام سجاد علیه السلام همواره می‏فرمود: «سادة الناس فی الدنیا الاسخیاء و سادة ‏الناس فی الاخرة الاتقیاء; (5) سرور و آقای مردم در دنیا سخاوتمندان و بخشندگان هستند ‏و در جهان آخرت، پرهیزگاران سرآمد دیگران خواهند بود.» ‏